Ticker

10/recent/ticker-posts

PAKREWANÊN ROJÊ: SERHAT MIJÎN

 


Ji bo dilek têkoşevan temen ne gîrînge, têkoşîna wî çiqaz mezin be wê rûmeta wî jî ewqaz bi wate, bi nirx û bi hêztir be. Heval Serhat jî xwedî kesayetek wihabû. Temenê wî biçûk bû, lê xwedî dilek mezin û bi wêrek bû. Abdurehman Tunç ango Serhat di sala 1975’an de li gundê Mijîn a ser bi Qilaban ve di nav malbatek welatparêz de çavên xwe li cîhanê vedike û di nav dar û kaniyên xwezaya Mijîn’ê de kêlî bi kêlî bi girêdanbûna ax û çanda xwe re mezin dibe. Rêheval Serhat xwedî kesayetek zane, zîrek û fedekar bû. Di temenê xwe yê ciwanî de ew ferasata zilamtiyê ku karê malê ne karê zilamaye derbaskiribû û xwedî hişmendiya ku tenê jin karê malê nakin, divê zilam jî karê malê bikin li ser vê zanebûnê di malê de çi kar hebûya dikir û di her mijarê de alîkariya dayîka xwe dikir. Rêheval Serhat xwedî berpirsiyartî bû. Bi kedek mezin hemû berpirsiyartiya malê dabû ser milê xwe û ji bo debara malê karê şivantiyê dikir. Rêheval Serhat guhdarvanek bû, bi sebrek mezin û bi dilnizmî dikaribû her kesekî guhdar bikriba. Xwedî hestê welatparêzî bû, ji ber vê yekê jî dema ku hevalan ango kesên mîlîstî dikir didît, ji bo wan çi kar pêwîstbû dikir û her tim bi bavê xwe re ji bo gerîlayên welatê xwe erzaq dibirin. Rojek leşker têne gund û ji ciwanên gund re dibijin, ‘ji bo qereqola me dara bîbin.’ Rêheval Serhat bi cesaretek mezin nerazîbûn dide nîşandan û dibije, ‘ez ji were ti daran nabim.’  Li ser vê gotina Heval Serhat leşker lêdidin. Lê Heval Serhat li beranberî vê zilmê gav başde navêje û dibije, ‘hûn çi dikin bikin, dixwazin min bikujin jî, ezê ti carê ji bo leşkeran ti xizmetê nekim.’ Ev helwest û wêrektiya Rêheval Serhat, dibe mînakek di nav gundê Mijînê de. Ev neheqiya ku leşkerên Tirk dikirin bibû kînek di nav dilê Rêheval Serhat de, nikaribû van neheqiyan qebûl bike. Bîryar dide ku tevlî nava refên gerîla bibe û di çiyayên azad de evîna xwe ya ji bo welatê xwe bi têkoşînîke bê hempa tacîdar bike. Di sala 1988’an de berê xwe dide çiyayên azad. Ji ber temenê wî yê biçûk, heval dixwazin wiya vegerînîn malê. Lê heval Serhat helwesata xwe dide diyar kirin û dibêje, ‘ez navegerim çawa ku hûn ji bo welatê xwe têdikoşîn, ez jî weke zarokek gelê Kurd di van çiyayan de ji bo welatê xwe têbikoşim. Belê evîn heskirina welat, ax û heqîqetêye. Rêheval Serhat jî li ser vê rastiyê bibû gerîlayek biçûk. Heval Serhat li ser her lutkeyên çiyayên welatê xwe, ji bo doza welatê xwe, di esasê rastiya heqîqetê de têdikoşiya. Rêhevl Serhat di demek kin de xwe di bîrdoziya Rêbertî de pêşdixe û dibe xwedî kesayetek çalak û xuluqkar. Bi fedekarî di her karekî de cih digre, erkên xwe yê şoreşgerî pêktîne. Ew bibû îfadeya jiyanek rast. Heskirina Rêheval Serhat bibû evînek di nav dilê her hevalek wî yê dozê de. Piştê ku Rêheval Serhat tevlî nava refên gerîla dibe, dijmin hemû rojan êrişî gund û malbata wî dikin. Ev yek kîn û nefreta Rêheval Serhat ya li hemberî dijmin mezintir dike û têkoşîna wî bihêztir dike. Vê têkoşîna xwe ya bê hempa bi ruhê xwe yê fedayîtî re tacîdardike. Ev ruhê fedayîtî dibe çîrokek li ser zimanê dayîk, zarok, jin û ciwanan. Dibe rûpelek ji rûpelên dîrokê. Rêheval Serhat ji hest û duayên dayîkan gelek bawer dikir. Dema dayîka xwe dibîne dibêje, ‘dayê ji me re dua bike ku em bigihijin armanca xwe.’ Ji ber ku duayên dayîkan tên qebûlkirin. Ev yek girêdanbûna wî ya bi jinê re dida diyarkirin. Rêheval Serhat ku di her erkekî de bi xwestek û bi fedayî tevlî dibû, di sala 1992’an de li Beşebab ê, bi sê hevalên xwe re dema diçin kar di rê de dikeve kemînê û heta guleya xwe ya dawiyê şerdikin û bi hersê hevalên xwe re tevlî karwanên nemiran dibin.  

   

 

 

 

Yorum Gönder

0 Yorumlar