PAKRAWANÊN ROJÊ: HEMÎD KABÛL - BEDRAN

Li ser erdnîgariya Kurdîstanê ya ku di pirtûkên pîroz de weke bihuşt hatî pênasekirin gelek lehengan, qehremantî bi tîpên zêrîn nivîsandin û bûn parêzvanek ya jiyana bi rumet. Bi fedekarî û wêrekiya xwe ve, lorîkên dayîkan hunandin. Bûn hevokên helbestan li ser lêvên helbestvanan. Yek ji van lehengan jî rêheval Hemîd bû.

Hemîd Kabûl bi nasnav Bedran di sala 1968’an de li gundê Avyan di nava malbatek welatparêz de, wek zarokê sêyemîn yê malbatê çevê xwe li cîhanê vedike. Ji ber ku li gund dibistan nebû, rêheval Hemîd nikare dibistanê bixwîne. Xwastaka wî ya xwandinê wek xeyalekî di mejiyê wîde dima. Xeyal dikir ku wê rojek were ku fêrê xwandin û nivîsê bibe. Di gundê Avyan de her ciwanek bi karê xwe yê cuda cuda dihat naskirin. Rêheval Hemîd jî bi zîrekbûna xwe ya di her karan de û bi fîkrê xwe yê berfireh û zane dihat naskirin. Di karê xwe de bi îsrar bû û dema dest davêt karekî mîsoger bi cih di anî. Karê xwe bi rêk û pêk bi cîh dikir. Rêheval Hemîd di nav gundê Avyan de, ciwanek bi fedekar, dilnizmiya xwe ve û di her hêlê de dayîna alîkariyê ya ji bo cînar û hevalên xwe mînakek li ser zimanan bû. Sohbet xweş bû. Bi kalan re kal, bi pîran re pîr û bi zarokan re zarok bû. Bi sohbetên xwe dikaribû ku çawa bi mirovekî di her temenekî de bide bistîne û bi mirovên her temenî re eleqeder dibû. Piştî tevgera azad tê gund heval Hemîd dikeve nav lêgerînek ku rêxistinê ji nêzîk ve nasbike. Ji ber wê jî dema hevalan didît di hemû hêlan de bi pirsê xwe hewl dida ku dîroka tevgera azad, dîroka Kurdîstanê û bûyerên ku hatiye serê Kurdan di nêz de nasbike. Her ku nasdikir xwasteka wî ya pêşketinê û tevlîbûnê pêşdiket. Rêheval Hemîd bi rêya hevalan re xeyalê xwe yê bi salan bi cîh tîne xwe ferî xwandin û nîvîsê dike.

Heval Hemîd di 20 saliya xwe de diçe leşkeriyê. Rojekê qomtanê wî lêdide û neheqiyê lê dike. Heval Hemîd vê neheqiyê qebûl nake. Belê rêheval Hemîd her tim li beranberê hêzên kolonyalîst ên ku dixwazin mîrateya berxwedan û vîna jiyana azad a gelê Kurdistanê tîne bikin wê têbikoşîya û ji bo siberoja azadiyê ji nû ve zîndî bike wê bibûya hêviya hemû bindestan. Heval Hemîd ji bo nebe şirîkê neheqiya dewleta Tirk ya li ser Kurdistanê ji leşkeriyê fîrar dike diçe Şirnaxê û xwe digihîne malbatê. Dema diçe gel malbatê ji malbata xwe re dibêje ezê tevlî Gerîla bibim, ezê carek din nevegerim neçim leşkeriya dijmin nekim. Ezê biçim ji bo doza welatê xwe têkoşîn bikim. Belê heval Hemîd ji bo gelê xwe biryar dabû ku li himberî welatê xwe bi dijmin re nebe yek. Li ser vî bingehî ji bo têkoşînek bi rûmet û ji bo parastina rûmeta xwe, xatirê xwe ji malbatê dixwaze û di sala 1985’an de berê xwe dide çiyayên azad. Êdî ew gîrala bû. Wê heta  nevesa dawî  ya jiyana xwe li ser rêya heqîqetê ya jiyanek nû bêwestan bimeşiya. Di demek kin de, di hêla bîrdoziya Rêbertî de xwe pêşdixe û dibe şopdarê felsefeya Rêbertî. Di her warê jiyanê de xwe pêşxist û serkeftî bû. Di her çalakiyê de li eniya pêş cîh digirt û pêşengî ji bo hevalên xwe dikir. Ji bo tolhildana salan darbeyên mezin li dijmin dixist. Bu xovek di nav dil û mejiyê dijminê xwe de. Di sala 1990’an de li Garzanê di nav çalakiya li dijî qereqolê de cîh digre. Dema diçe çalekiya ser qereqolê piştî vegerê, di pevçûnê de bîrîndar dibe. Bi bîrîndarî xwe xilas dike, lê ji ber ku ji hevalên xwe qut dibe digije karwanên nemiran. 

Belê rêheval Hemîd, li serê her çiyayekî ji bo azadiyê qêriya û wêneyê jiyaneke jibîrkîrî xêz kir. Bû navek ji nav lehengên çîrok û helbestan.