YEK JI BINGEHA AZADKIRINA FIZÎKÎ YA RÊBER APO; PERWERDE YE!

Em 25’emîn sala destpêka Komploya 9’ê Cotmehê xilas dikin û sala 26’emîn ya vê rûreşiya li hember Rêberê xwe pêşwazî dikin. Bê gûman, di pir aliyan ve ev komplo hat nîqaşkirin, nirxandin û şîrovekirin. Piştî demek dirêj hîn zêdetir sedemên vê komployê û rola dewletên herêmê û xeta îxanetê ya di nav Kurdan de derket holê. Li gel van sedeman, ji 9’ê Cotmehê heta 15’ê Sibata 1999’an qehremantiyên pir giranbûha jî derketin holê. Di bin dirûşmeya “Kes Nikare Roja Me Tarî Bike” de ji bo azadiya Rêberê me bi dehan mirovên me bedena xwe dan ber agirê şoreşê û nerazîbûn û sekna xwe diyarkirin. Piştî 15’ê Sibatê jî bi hezaran çalakiyên bi vî awayî derketin holê. Ciwanên ku xwe wek fedaiyên Rêber Apo didîtin, ref bi ref berê xwe dan çiyayên azad û têkoşîna xwe hîn bilindtir kirin. Di roja me ya îro de jî gelê Kurd û dostên xwe di pêşengtiya jin û ciwanan de li her derê cîhanê gelek çalakiyan dikin û jiyan bûye sekna azadiya ji Rêber Apo re. Bê gûman ev çalakî wê hîn di asteke bilindtir de berdewam bikin. Xwedî derketina Rêber Apo ya bi vî awayî yek jî bingeha xwe ji şêwazê perwerde kirina civakê û milîtanên PKK’ê digire.

Rêber Apo dema dest bi vê têkoşînê kirî, ji xwe re wek erka sereke perwerde kirina xwe û hevalên xwe dît. Heta dawiyê jî xwe di vê mijarê de kûr kir û hevalên xwe bi perwerdê anî asta ku bikaribe hebûn û hêviyek ya serkeftinê ava bike. Dema derbasî derveyî welat jî bû ev rêbaza xwe di asteke jor de da pêkanîn û her qada ku lêye bû dibistana şoreşê. Di wan dibistanan de bi hezaran milîtan perwerde kir. Çawa ku Lenîn gotiye “rêxistin rêxistin rêxistin.” Rêber Apo jî di her kêliya jiyana xwe de got “Perwerde Perwerde Perwerde.” Ne tenê milîtanên xwe, ji 7 salî heta 70’ê salî gelê Kurd di wan dibistanan de perwede kir. Di heman demê de van milîtanan her qada ku çûyînê, ev şêwazê perwerdê ji xwe re kirin bingeh û li ser vê rêxistinbûyîna xwe dane avakirin. Vê rêbazê hişt ku gelê me bi awayek lez û bez bixwe bihese, rastiya xwe bizanibe û ji bo azadiya xwe dakeve kolanan. Dijminên me ti caran ev rastiya Rêber Apo fêm nekirin. Kuştin, talan, komkojî û koçber kirin, şewitandin û girtin, lê dîtin ku rûxmê vê jî di bin pêşengtiya PKK’ê de gelê Kurd hîn mezintir, hîn zanatir û hîn berxwedêrtir dibe. Bi pistepista xayînan vê carê tevahî karê xwe kirin komplo da ku vê rêbazê bidin sekinandin û gel û partiya me bê Rêbertî bihêlin. Ji bo vê yekê bi awayekî, di dîrokê de mînaka wê tûne ye, hemû dagirker û mêtîngerên cîhanê hatin li gel hev û êrişî Rêber Apo kirin. Ev êriş gihişte wê astê ku Rêber Apo neçar bimîne da ku ji Sûriyê derbikeve. Piştî vê neçariyê du rê derdiketin pêşiya Rêbertî, yan wê biçûya derveyî welat yan jî wê biçûya çiyayên azad.

Di paraznameya yekem a Şaristanî de Rêber Apo vê rewşê wisa tîne ziman; “Rêyeke din a ku min karîbû pêde biçûma çiyayên Kurdistanê bûn. Dema ez zarok bûm navê ‘Dînê Çolê, dînê Çiyê’ jî li min kiribûn. Lê ji ber du sedeman min ev plan weke alternatîfa duyemîn dihişt. Li çiyê, li devera ez bimama wê bi her cureyê çekan bombe bikirana zirareke mezin wê li heval û gelê me bibûya. Wexta min ji bi vî awayî li mijarê temaşe dikir eşkere min didît ku tenê rê û rêbazên leşkerî wê bikevin dewrê û bi tevahî rêya leşkerî wê xwe li ser me ferz bikira. Ya din jî ew bû ku pir zêde  bê perwerdebûna ciwanan bû. Ji sedî sed diviyabû min ew perwerde bikirana. Ji ber baweriya bi van her du pêdiviyan min xwe ji rêya çiyê kir.” Mijara yekemîn aliyekî wek ciwan mirov dikare bibêje ger îro Rêberê me di Girava Îmralî de di bin tecrîdê de ye, sedema herî girîng pêwistiya perwerdekirina me ye. Ciwanên zana û bi xwebûna xwe hesiyane dikarin azad bijîn. Tevahî bingeha jiyana azadîxwazekê bingeha xwe ji perwerdekirina xwe û civaka xwe digire. Bê gûman ên ku xwe perwerde bikin dikarin çalak bibin û cihê xwe di nav jiyaneke bi rûmet de bigrin. Xwe perwerde kirin wek dareke şîn û geş bûyîne. Ger ku ciwanek perwerdekirî be û di ferqa xwebûna xwe de be, li tu derê tu dijmin nikarin wan. Dikarin her derê xwedî li azadiya xwe û Azadiya Rêberê xwe derbikevin.

Bi mûnasebeta sersala vê komployê erkên ciwanan di wargeh û welatê me de hîn zêdetir berbiçav dibin. Îro ji hemû aliyan ve tecrîdeke ku mînaka xwe di dîrokê de tûne ye, li ser Rêber Apo tê meşandin. Gelo çima Rêber Apo evqasî li ser perwerde kirina me sekiniye? Mirov bi yek hevokê dikare bêje ku hebûn û jiyana me girêdayî vê ye. Xwe perwerdekirin dara ku fêkî dide ye. Mijara ku heta niha jî hiştiye em li vê wargehê li ser linga bimînin, jiyaneke bi rûmet bijîn perwerde ye. Mirovê ne perwerdekirî dikare bibe her tişt lê nikare bibe xwe. Mirovê ku nikare bibe xwe jî, di esas de jiyan nake.

Rêber Apo ji bo me perwerde bike ji zû ve deriyên Îmraliyê şikandiye û xwe gihandiye tevahî cîhanê. Di wan şert û mercan de jî bi hezaran rûpel ji me re nivîsandiye. Ji ber vê yekê jî dijmin her alî de êşkenceyê lê dike. Madem em jî ewqasî girêdayî Rêberê xwe û hebûna xwe ne, mijara sereke ji bo me xwe perwerdekirine. Em dizanin kaniya azadiya me Azadiya Rêber Apo ye. Rêber Apo dibêje pirtûkên min li kûderê bin ez li wir im. Eger em dixwazin bi Rêberê xwe re bijîn, tenê yêk rê heye ew jî Rêber Apo fêm kirin û jiyan kirin e. Ango bi gotinek din ji bo azadiya Rêber Apo em pirtûkên wî bixwînin xwe perwerde bikin.

Baran Mawa