Mejiyê
dewleta Tirk û pratîk-polîtîqayên ku ew dide meşandin nasnameyekê çawa dide
avakirin û li ser gelan bandorekî çawa ava dike? Bi êrişên xwe dixwaze mîsoger
bike. Lê zarokê welatê kesk û sor û zer bi egîdbûn û lehengtiya xwe hemû dema
serî rakir û bû metirsiyek di nav dilê dijmin de. Belê pir Egîd û Zîlanan li
beranberî vê neheqiyê serî rakir û heta dilopa xwîna xwe ya dawiyê li ser her
lûtkeyê ala berxwedaniyê berzkir û bûn dîrok, bûne çîrok û bûne helbestek li
ser zimanê dayîkan. Belê emê vê carê behsa çîrokek ku ser zimanê dayîkan nayê
xwarê, helbesta rêheval xelîl bikin.
Xelîl
Guler bi nasnav Serbest Harunî. Xelîl
Guler li Harina gunde Şewê di nav malbatek welatparêz de çavê xwe li cihanê
vedike. Di 77’an de malbata wî derbazî Cizîrê dibe û rêheval Serbest jî li wir dest bi dibistanê dike hata navîn dixwîne.
Heval Xelîl li ser fikrê welatparêziyê tê mezinkirin. Ji ber fîkrê xwe yê welatparêziyê
pir caran tê girtin û bi gefên dijmin re rû bi rû dibîne. Di serhildana Cizîrê de
birîndar dibe. Lê ti carî rê heval serbest li beranberî dijmin serî natewîne.
Di her çalakî û karan de cih digire û wek fermandarekê pêşengî ji bo ciwanan dike. 92’an carek din ji hêla cerdewanan ve tê
girtin û dibin radestî hizbulah dikin. Ruxmê ku temenê wî biçûke jî bi êşkenceyek
mezin re rû bi rû dimîne. Dijminê xwînxwar rê heval Serbest bê cil dikin, dest
û lingê wî zincîr dikin û davêjin zindanê. Belê dest û lêngên rê haval Serbest
zincîr dikin, lê nikarin îrade û fîkrê wî zincîr bikin. Bi cesaretek mezin li
beranberî wan disekine. Pêştî 40 rojan ku rê heval Serbest di bin êşkenceyê de
dimîne, bi cesaretek mezin zincîra dest û lêngê xwe dişkîne û direve.
Zincîra
koletî hatibû şikandin û îradaya zarokên axa bindest serketîbû. Di hembêza dayîka
xweza de bi azadî dibeziya. Heval
Serbest xwe digihîne hevalan piştre jî
diçe gel malbatê. Girêdana wî ji bo Rêber Apo bê hempa ye. Hemû deman wineyek yê
Rêber Apo di kûrka xwede radeke. Ji bo xwe wek quwet û cesaret dibîne. Ew wêne
ji bo wî dibe hêza serkeftinê.
Rê heval
serbes bi vîn û cesareta xwe ve dibe mînak ji bo heval û hogirên xwe. Her tim wiha
dibêje ‘divê ti carê em dest ji doza xwe bernedin. Dibe piropagandaciyek baş û
her tim genca rêxistin dike ji bo doza welatê xwe.
Bele ev
gavên ku ji bo welatê bindest davît, tira têkoşîna wî nedikir. Dizanibû ku divê
ev doza xwe bilintir bike û heyfa wan şopên zincîrên ku li dest û bendê xwe de
hilîne. Biryar dide ku tevlî refên gerîla bibe. Ev biryardariya xwe ji bo
malbatê dibêje, xwatirê xwe dixwaze û di
sala 1993’an de berê xwe dide çiyayên azad. Belê Serbest êdî gêrîlayek bû. Ala
kesk û sor û zer li her lûtkeyên çiyayên walatê xwe dihejand.
Serbes di
got; ‘heta ew êşkenca ku li ser malbat û gel bê bîra min, ezê kîna xwe ya li beranberî dijmin mezintir bikim
û wê têkoşîna min bê dawî be.’ Di demek kin de pir qadan digere, xwe pêş dixe û
dibe fermandarek mînak. Di çavê dijminê xwe de dibe kelemek. Di 17.11.2011’an
li Cûdî şer giran dibe, dijmin bi neyartiyek mezin êrişên xwe pêk dine. Rê heval
Serbest û 14 hevalê xwe di wê operasyonê de tevlî karwanên nemiran dibin. Belê wek rê heval Serbest jî gotî, têkoşîna wî
bê dawî ye, bi sedan Serbest rabûn îro jî ji bo walatê xwe li çiyayên azad
destanên dîrokî neqiş dikin.
0 Yorumlar