PAKREWANÊN ROJÊ: SÎNAN CÛDÎ

 

Gundê Gundikê Remo di qontara çiyayê Cûdî de xwe sipartiye serfîraziya Cûdî. Cûdî jî ji bo her gundekî qontara xwe re malovanî dikir û bibû sitargeha xwedewandan. Her zarokek ku di nav bereketa van gundan de çavên xwe li cîhanê vedikir, di kurahiya çiyayê Cûdî de mezin dibû, diket nav lêgerîn û şênberbûna xwebûnê. Di kûrahiya çiyayê Cûdî de diketin pey şopên serpêhatiyên lehengan. Yek ji van zarokan jî rêheval Îsîv Eren ango Sînan Cûdî bû ku di sala 1973 de li Gundikê Remo di nav malbatek xwedî nirxên têkoşîn û welatparêziye de çavên xwe li cîhanê vedike. Heval Sînan di temenê xwe yê heft salê de bavê xwe winda dike û di temenê xwe yê ciwanî de jî berpirsiyartiya malê hildi de ser milê xwe û dest bi karê şivantiyê dike. Bi xwastek û cesaret tev digere, di her karî de xwe pêş dixe. Heval Sînan hemû ziravtiyên xwezayê nasdike û wek parçeyek ji xwezayê ye, hemû rengî û cudahiya xwazayê di nava xweşikbûna hizrê xwe de dixemlîne. Rêheval Sînan bi fedekarî nêzî her karekî xwe dibû û ji bo debara malê çi ji dest dihat dikir. Bi danûstandina xwe a zane û têgihiştî dikaribû ku mirovên di her temenekî de kombike dora xwe. Kesek dilnizim û miskîn bû. Rêheval Sînan di nav malbatê de li ser fîkrê welatparêziyê ku mezin bûye, tevgera azadiyê jî di nêz de nasdike û heskirina wî ya ji bo gerîla roj bi roj mezin dibe. Rêheval Sînan di sala 1989 de berê xwe dide çiyayê azad û beşdarî nav refên gerîla dibe. Heval Sînan di demek kin de xwe di hêla jiyana gerîlatî de pêş dixe û dibe yak ji wan milîtanê Apo yî. Ji bo bîrdoziya Rêbertî jiyanî bike, bi ruhekî fedayî beşdar bû, bi tevlîbûna xwe ya exlaqî li hemû qadên jiyanê bû milîtanek mînak. Bi tevlîbûna xwe ya bi coş û bi helwesta xwe ya xurt karibû di şer de çeperê pêşde cih bigre û dijmin têk bibe. Heval Sînan bi baldarî û zanebûna erk û berpirsyariyên ku daye ser milê xwe de bû û her tim bi rêk û pêk bi cih tanî. Heval sînan rûxmê ku dibistan nexwedibû jî bi alîkariya hevalên xwe yên dozê, xwe fêrî xwandin û nivîsê dike. Rêheval Sînan bi rûkenî û henekê xwe ve wekî kanya kefxweşî diherîkî nav dilê her hevalekî xwe de. Belê ew pêşengekî jiyanê bû, parêzvanê ax û welatê xwe bû. Di sala 1995 de li Şirnex dijmin bi dijwarî êrişî qaden gerîlayan dike. Rêheval Sînan dema li ser erke dikeve kemîna dijmin û heta guleya xwe ya dewiyê şer dike û di sala 1995’de tevlî karwanên nemiran dibe.

Dibe ku rojekê tû bixwazî min bibînî.

 Çevên xwe ji keskesorê veneqetîne,

Û bikevî ser rêyan,

 Şevbêrkên me bîne bîra xwe,

Tama çaya me vedixwar,

Mirov wan rojan ji nû bijiya,

wê çiqasa xweşbûya, ma ne wisa?

Paşê evîna me ya azadiyê,

salên ji bo evînê derbas bûn.

Eger her çar destê me jî di nava şer de,

Dibêjin mirov digihîje mirovan,

Ev şer e, xeyalên me xemlên jiyanêne,

Eger danê sibê zû tû termê min bibîn î,

Dibe ku qira ketibe ser min,

Hîç xemgîn nebe,

Dema tu destê xwe bide porê min,

Dibe ku porê min di kefa destê te de bimîne,

Çermên rûyê min hatibe xwarê,

Dibe ku mor bûyî be,

Tû netirsî!

Bila çavên te beloq nebin.

Bila birînên gulle, parçeyên bombeyan,

Di bedena min de vekirine,

Te matmayî nehêlin.

 Negirî, netirse ji min nereve,

Hê nêzîk bibe wer cem min,

Ji bîr neke ez bedewa çalakiya me.