‘PARASTINA RESENTIYA ÇANDA KURD Û KURDEWARÎ YE’

Jina bi navê Xanim Mijînî ya ku li Wargeha Penaberan a Mexmûrê jiyan dike ji bo debara jiyana xwe bike şelemeyên nexşîn çêdike, destnîşan kir ku her karê tê kirin zorî û zehmetiyê xwe hene.

Jiyan Pîran

Hunera Kurdan bi nexşên efsûnî yên ji destê jinên Kurd hatine afirandin, hatiye dewlemend kirin. Her şaxek ya hunerê li gorî herêm û erdnîgariya heyî reng û şêwe girtine. Li ser vî bingihî dayîk û jinên ciwan bi xeyal û dîtinên xwe yên xwezayê laçik, gore, şeleme, çente, parzûn, mehfûr û gelek kel û pelên jiyanê nexişandine. Dayîka Xanim Mijînî ya 50 salî jî yek ji wan dayîkan e ku bi hunera destê xwe xweşik bûna reng û bendan yên newezam derdixe holê. Dayîka Xanîm li ser huner û keda xwe ji rojnameya me re axivî.

Bi keda destê xwe debara malbata xwe dike

Xanim Mijînî piştî mirina hevjînê xwe dixwest bi keda destê xwe debara malbata xwe bike û li ser wê yekê dest bi çêkirina karê dest ê hunerî dike. Xanim wiha qala wan kêliyên jiyan xwe dike û vedibêje: “Her karê tê kirin zorî û zehmetiyê xwe hene. Min li gund xwe fêrî karê dest kir. Min jî vî karî hesdikir û bi wê heskirinê ez fêrî vê hunerê bûm. Wê demên derfetê çêkirina çente, parzûn, mehfûr û şelemeyan gelek bû. Ji ber ku hemû jinên herêma me ev kar dikirin, dîtina pêwîstiyan gelek hêsan bû. Lê dema em penaber bûyîn demek dirêj me nekarî em pêwîstiyên çêkirina van kel û pelan pêşwazî bikin. Ji ber ku derfet di destê me te tine bûn, min demek dirêj navber da çêkirina çente, parzûn, mehfûr û şelemeyan. Dema hevjînê min jiyan xwe ji dest dayî, min hewlda bi keda destê xwe debara malbata xwe bikim. Min wê demê dest bi çêkirina gore, kemberên morî û gelek kel û pelên din ên dest kir.”

‘Min nexşê wê ji bîr kiri bû’

Xanim di berdewam axaftina xwe de diyar kir ku di van sê salên dawîn de bi dehan şelemeyên nexşîn bi destê xwe çêkiriye û wiha pêde çû: “Herî dawî beriya sê salan min piştî navberek dirêj dest bi çêkirina şelameyên nexşîn kir. Ji ber ku min demek dirêj navber dabû çêkirina şelemeyan, min nexşê wê ji bîr kiri bû. Jineke ciranê me wê demê şelemeyan çêdikir min ji wê alîkarî xwest. Min darteviya wê anî, zavayê min li ber wê ji bo min dartevniyek çêkir û min dest bi çêkirina şelameyan kir. Min destpêkê li ber şelameyekê çêkirî dest bi çêkirina şelemeyê kir. Şelemeya destpkê hinek kêmanî ketinê, lê ji wir û şûnde şelemeyên ez çêdikim gelek xweşîk derdikevin. Kesên ji gel min şelame girtine hemûyan jî çêkirina wê ecibandine. Ji ber ku çêkirina wê gelek zehmete ez her du hefteyan yekê biçûk ku jin li ser cilên Kurdî girêdidin çêdikim. Şelemeyên ku zilam bikartînin jî çêkirina wan mehekê berdewam dike. Piranî ez li ser daxwaza kesan dest bi çêkirina şelameyan dikim. Piranî ciwanên me şelemyan bi kartînin lê çêkirina wê gelek kêm bûye, ji ber ku êdî kes bi karê dest re mijûl nabe. Zehmet dibînin û xwe diber wê zehmetiyê de nawestînin. Lê ev rastiyeke çêkirina van şelameyan parastina resentiya çanda Kurd û Kurdewariye.”