PAKREWANÊN ROJÊ: SARÎNA LALEŞ

Evîn bi evîndarên xwe  re navdar dibe. Di vî welatê ku evîn lê qedexebûyî de mirov nikare  li beramberî bedewiya van deşt û newalan, çiya û zozan nebe evîndar.  Bi hezaran evîndar hene ku ji bo evîndara xwe ala şoreşê di hejîne û bi xwîna sor geş dikin kulîlkên biharan. Mardîn Çelebî ango bi nasnav Sarîna Laleş  jî yek ji wan evîndara ye, ku di welatê xerîbiyê de pêxas û tazî mezin dibe. Bê ku ew ji wan kulîlkan bêhna evînê bikêşine bedena xwe ya biçûk, bê ku ew di wan geliyên kûr û dirêj de bazbide li vî welatê ku bûyî warê dûpişk û maran di sala 1999 de çavê xwe li jiyanê vedike. Di her kêliya jiyanê de bi hestên xerîbiya welatek ku qet ne dîtiye û bêhna wan zozanan ne kêşaye nava şaneyên laşê xwe de mezin dibe. Her di dilê wê de xeyalên çûyîna li ser çiyayê Gabarê û ji jor de li xaka welatê xwe temaşekirin hebû. Dibe ku wê demê agirê hesreta ku di vê bedena wê ya biçûk de kêmek jî be vemiriya. Erê welatê ku ew bibû evîndarê wê Kurdistane ku di mezopotamya yê de welatê herî xweş û bi berekete ku ji avabûna civakan re malovanî kiriye.

Belê rêheval Sarîna jî weke zarokek yê vî welatî di penaberiyê de li wargeha berxwedêran û wargeha sembola civaka neteweya demokratîk Mexmurê çavê xwe li vê jiyana penaberiyê vekiribû. Bi wan çavên xwe yên hûrik li derdora xwe temaşe dikir. Di nava çolek bê av de li ber tirêja tava şewatker, mîna pepuleyekê di perperî ji bo ku jiyan bike. Şert û mercên wê demê dayîka wê gelek di westand ji bo dayîkekê gelek bi êşe ku nikaribe ji pitika li ber singa xwe re destek cil bi bîne û bi têr û tejî şirê xwe bidiyê. Dayîka heval Sarîna li beranberî hemû zorî û zehmetiyan bi kedek pir pîroz wê mezin kir. Rêheval Sarîna li Mexmurê perwerdeya zimanê Kurdî bi Alfebaya Kurdî xwendina xwe hets amadeyî temam dike. Di ders û jiyana xwe ya ku nav zorî zehmetiyan de mezin bûye dibe kesek zîrek, fedekar û rûbiken. Ji bo xwişk û birayên xwe dibe heval. Heval Sarîna di wê ferqê de bû ku ev destkeftiyên niha di destê wan de ye bi bedelên çiqas giranbiha hatine destxistin. Erê temen û bedena wê biçûk bû lê hêvî û armanca wê mîna çiyayê Gabarê mezin bû. Ji bo wê, wê her rojekê li Gabarê bibûya mêvan û di kaniya ku ji dilê çiyayê Gabarê di herike qurtek ava jiyanê vexwariya. Ji bo wê  jî ji bo ku xwedî li van destkeftiyan derbikeve û destkeftiyên hîn mezintir bi dest bêxe wê bibûya rêwiyek yê azadiyê. Heval Sarîna ji beriya ku tevlî bibe di sala 2014’an de li Şengala ku 73’ê fermana re derbaz bûyî dibe mêvan û li wir di xwest ji êşên jinên Êzîdî yên ku bi çavên xwe şahidî ji zilm û hovîtiya çeteyên DAİŞ’ê re kirî bibe derman ji bo wê li Laleşê destpêkê perwerdeya leşkerî dibîne.

Di 2015’an de li Bakurê Kurdistanê êrişên dewletê êdî gihabûn asta herî jor. Ji ber vê ji aliyê meclîsên gel ve xwerêveberiya xweser hatibû îlankirin û heval Sarîna jî li ser vê bangê tevlî nava şoreşê dibe û piştre jî berê xwe dide Cizîra Botan warê evîn û evîndaran, warê Zîn û Sitiyan warê ku serhildanên Kurd lê şax vedane. Cardin mîna caran li Cizîra Botan gel li beramberî desthilatdariyê serîrakiribû di vê çeyreka sedsala 21’an de çerx cardin ji bo gelê Kurd dizivirî. Sarîna di wê zanebûnê de bû ku wê bedelên pir mezin bê dayîn di vê serhildana gelê Kurd de. Ji ber ku ev serhildan ji yên din gelek cuda bû, li ser yek armanc yek bîrdoziyê êdî gelê Kurd bûbûn yek û ne tenê ji bo yek bajar an jî yek herêm ji bo tevayî Kurdistanê serhildan dikirin û rêheval Sarîna jî dibû yek ji wan şoreşgerên vê serhildanê ji bo wê xwe gelek bi şans hîsdikir ku di demek wiha de ji bo gelê xwe şer dike. Li Cizîra rengîn Sarîna jî singa xwe kiribû mertal li beramberî tank û topan û di binê bodruman de di gel ciwanên şoreşger berxwe dida. Erê wê jî ji destê wan dayîkên ku di wan kuçeyên bajaran de bi destê xwe xendekan dikulan ji bo ku dewlet ne keve bajarên wan qurtek av vexari bû û di nava wan kolanan de ji gelê xwe re rêya serhildanê divekir. Her ku Sarîna li çavê wan dayîkan û hevalên xwe temaşe dikir hêviya serkeftinê di nava kenê wê de zindî dibû. Rêheval Sarîna di berxwedana Cizîra Botanê de li beranberê dijmin şerek bê hempa kir û di sala 2016’an de gihişt karwanên nemiran.