PAKREWANÊN ROJÊ: ZEHRA PENABER

Dîrok her roj ji nûve tê nivîsîn. Car heye em dibin nivîskarê vê dîrokê car jî heye dibin aktorên ku vê lîstoka dîrokê li ser dikan di leyîzin. Her mirov dema ku zarok be di xeyalên xwe de li cîhaneke pir cuda jiyan dike, di wê cîhana xwe de bi dilê xwe jiyanê di afirîne. Lê zarokên Botana bi bereket gava jiyanê fêhm dikin bi dilekî tijî xeribî dest bi avakirina cîhana xwe dikin, di wê cîhanê de herî zêde xeyal dikin bibin teyrek û bi firin. Heval Zehra jî yek ji wan zarokan bû ku di vê cîhana ku ji xwe re avakirî de bûbû firişteyek ku di her gava di xwest de bi bask di bû û di çû ser asîmanê welatê xwe têra xwe di geriya û ji kerba xerîbiyê de  bi dilê xwe di wan zozanan de dibeziya û bi hevalên xwe re di leyîst. Lê roj di çûn û ew mezin dibû, her ku mezin dibû diket ferqa rastiya jiyanê de.

Zehra Kara bi nasnav Zehra Penaber di sal 1989 de Li gundê Hilal di nav malbatek welatparêz de çavên xwe li jiyanê vedike. Rêheval Zehra dema ji malzaroka dayîka xwe ya Xudawend û jiyanê di welidîne veqetiya, li ser vê xaka pîroz, ku bûyî warê jiyan û mirinê, heyanî heft saliya xwe jiyan kir. Lê hîn di temenek biçûk de ku wê têr û tijî cîgera xwe ji hewaya wan mêrg û zozanan ne dagirt, hîn di ber wan baranên bi bereket de bi dilê xwe şil ne bûyî, bi têra xwe li ser berfa Kêla Memê ne leyîstî, ew ketin li ser rêya penaberiyê. Rêwitiyek dur û dirêj li pêşiya wan bû. Bi wan çavên xwe yên biçûk li derdora xwe, li gundê ku jê dayîk bûyî temaşe dikir û di her gav avêtina xwe de ew gund li pey wê dima û ji wan waran dûrdiket. Li pêşiya xwe di nêrî, diçû warên biyanî yên ku wê qet xiyal ne kirî, nizanibû wê di kîjan rêyan re derbaz bibûya tenê di meşiya di ser vê rêyê de. Heyanî ku di gihin warê çol û çolistan, warê dûpişk û maran. Gelek warên ku di şibiya gundên wan, wê derbaz kir, erê dişibiyan gundên wan lê mîna gundên wan ji wan re nebûn war û perestgeh. Pir ecêb bû ew war jî Kurdistan bû, warê dapîr û bapîrên wan bû  lê wan nedihewand, heyanî ku ew hatin Mexmûrê. Baya wê  ne mîna bayê zozanên wan bû, kaniyên ku di ber mala wan re derbaz dibûn li vir nebûn, lê dîsa jî ev çol ji wan re bû war. Rêheval Zehra di nav malbatek bi nirxên welatparêzî ve giridayî û ji bo mafê xwe bûye penaber de mezin dibe. Li Mexmûrê bi zimanê dayîka xwe dest bi dibistanê dike. Di nav xwendevana de dibe kesek ji wan kesê ku di dersê xwe de zane û zîrek. Di jiyana penaberiyê de xwe di pir hêlan de pêş dixe û çi karê di nav wargehê de tê kirin di nav de cih digere. Bi taybet jî di nav hemû çalekiyên ku dihat çêkirin de cih digire û wek jinek ciwan pêşengî ji bo ciwanan dike. Kesayatek zane, zîrek û dikaribû bi her ferdek ku xwedî taybetmediyên cudaye bide bistîne. Rûkenî û dilnizmiya wê dilê her ferdekê kêfxweş dikir.

Belê heval Zehra heyanî şaneya herî biçûk a laşê xwe penaberî jiyan kir. Ji bo ku dawî li vê rêwîtiya penaberiyê bîne, ji bo ku wan warên bi bereket azad bike, di her kêliya jiyana xwe de ked da û bê westan  meşiya û piştî ku ferq kir ji bo bigihê wan rojên azad û li warên bi bereket jiyanek azad jiyan bike, di sala 2003 de berê xwe da nava refên tevgera azadiyê.  Wê di zanîbû ku di nava tevgerê de wê hîn bêhtir xwe nasbike û bigihe sira jiyanê. Jiyana wê her rêwîtî bû, diyare ku aşiqê rêyane ku wê her hewl dida ku bibe rêwiyek baş ku mafê van rêyan bide. Di demek kin de xwe di bîrdoziya Rêbertî de pêş dixe û dibe mînakek di nav hevalên xwe de. Rêheval Zehra ku di jiyanê de mirovek fedekar, kedkar û xwedî cesaret bû, hewl da ku xwe bi koka civakî ya jina Kurd re ji nû ve bafirîne û tiştên ku bi hezaran salan ji destê jin hatine windakirin, ji nû ve bi dest bixe û di kesayeta xwe de pêk bîne. Belê heval Zehra rêwiyek bû ser rêya heqîqetê. Di vê rêya heqîqetê de vê carê berê xwe dabû Rojavayê Kurdîstanê. di vê serdema 21’an de li beramberî çeteyên hov ku dijminê jin û destkeftiyên mirovahiyê ye di sala 2014’an de bi wê hêzê, ji bo ku li beramberî çeteyên DAIŞ’ê ji bo dîroka jina berxwedêr û têkoşer ji nûve binivîse û tola jinên Şengalê û Rojavayê Kurdistanê ji wan çeteyan bistîne, kêlî bi kêlî bi hevalên xwe re şer kir û ji bo avakirina şoreşa jinê, şoreşa mirovahiyê têdikoşe. Ji bo ku êdî zarok ji warên xwe penaber nebin li ser xaka xwe azad jiyan bikin heta kêliya jiyana xwe ya dawyê şer kir û di sala 03.02.2014’an de tevlî karwanên nemira bû.