ROJEV PIRS DIKE: RAMAN ÇIYE?

Bersivên Gel:

-Xwe îfadekirina kes e.

-Rastî û heeqîqetê îfade dike.

- Rêk û pêk kirina jiyana kes, civak û netewan e.

- Bi wê cûdabûna gel û netewan tên dîtin.

- Xwe gihandina armanca xwe ye.

- Plan û proje bi wê tê pêşxistin.

- Vegera li rastiya xwe ye.

-Hişmediyek e.

- Têgihînek bingehîn ya mirovan e.

- Xwegihandina heqîqetê ye.

-Reng û şêwe girtina mirove.

- Hebûna mirov îfade dike.

Descartes dibêje; ‘Ez dihizirim ku ez heme’. Li gorî Arîstotales jî tişta mirovan ji lawiran cihê dike fikir ango raman e. Li gorî Kant jî hizirîn lêpirsîne. Lock jî ramanê wekî zivirîna ber bi ruhê xwe ve û bidestxistina zanîna kar û barên xwe dibîne. Li gorî Platon jî raman çalakiyeke zihnî ya di navbera şêwe-dîtin û rastî-xwezayê ya bi hev re derdixe holê ye.

Bi sedan fîlozofî li ser raman (fikir) nêrîn dane û xwestine wateyeke xurtir lê bikin.

Dema mirov li wateyên jor dinêre, dibîne ku raman têgîneke esasî ya mirovan e ku bikare xwe pê îfade bike, bide nîşandan û hebûna xwe ya îdeolojîk û fikrî raber bike. Bê raman-fikir nabe. A li vir esas divê her mirov û her civat xwedî ramanek welê be ku bikare rastiya xwe û heqîqeta xwe bide îfadekirin. Ji tiştek hêsan bigire heta herî giran, eger di warê fikir de têgihiştinek baş nebe, mirov wê nikaribee îfade û rengekê jêre peyda bike.

Gotina herî baş ji bo vê yekê ku civaka me pir caran bikar tîne ya ‘Fikir û zikir divê yek be’. Ev yek tê wê wateyê divê li gorî fikrê xwe tevger bikî. Li gorî rastî û îdeolojiya xwe, nirx û cewherê xwe tevger bikî. Ne ku gotin tiştek be û kiryar tiştek be.

Raman heman demê rastî û îfadeya mirov a îdeolojîk e. Mirov çawa difikire, wisa şêwe û reng li xwe dike. Ji bo wê dema tê gotin derbirîna azadiyê hatiye sînordarkirin an astengkirin. Tê wateya neqebûlkirina wê ramanê bi hemû reng û şêwazê wê.

Ji bo wê ye ku xwe îfadekirin û derbirîna hizrê xwe û têkoşîna ji bo wê tê dayîn, ji bo hebûn û nasnameyê ye. Gelê Kurd jî bi salane ji bo ku bikare hebûn û nasnameya xwe bi ramanê xwe îfade bike, têkoşîneke mezin daye û hê jî dide.

Serokatî afrênerê fikreke ku 50’î sal in têkoşîn li ser tê kirin e. Ev têkoşîn ji vê ramanê, ji heqîqeta vê derket. Bi gotina ku ‘Kurdistan mêtingehe’ derket û heta vê gavê hat. Ango hema ji rêzê fikrek nîne, li pişt danehevî û dîrokeke qirkirin û talanê ya mezin heye. Raman hema wisa mijareke ku ji rêzê bê girtin nîne.

Serokatî bi vê ramanê, kete tevgerê, xist tevgerê û pêş ve bir. Têkoşîneke ya bê eman ku xwe dispêre rastiya civakî ya hatî mêtingehkirin û derxistina wê ya ji bin kavilan û gorê ye. Li ser esasê vê yekê Kurd xiste nava civakên cîhanê û got ku Kurd heye, xwedî raman, xwedî cih û çand, nasname, hebûne.

Îro ku tu ne xwedî fikir û proje bî, kes ber mirov nayê. Ji bo wê ye ku ramanek hebe, rast be, bi hemû rengê xwe şeklê xwe hebe, bikarî xwedî lê derkevî û pêş ve bibî wê demê wê her kes rêzê bigire û te qebûl bike.

Eger ku Serokatî ne xwedî ramanek wiha xurt ba, wê encamên îro bi dest neketiba. Serokatî ewilê di hişê xwe de fikir çêkir, xist ser kaxezê, bi proje kir û kete nava tevgerê. Bi vê prjeyê gav bi gav di nava civakê de bi pratîk kir û rengê Kurdan derxist holê. Civaka ku hatibû tinekirin, bi saya wê ramanê derxist, vejîn kir; kir xwedî proje û niha bi reng, deng û nasnameya xwe ve li ser dika dîrokê ye.

Ji bo wê girînge ku berî her tiştî divê raman fikrek hebe. Bi proje bikin û li gorî wê bikevin tevgerê. Kengê ev yek hate kirin, teqez wê encam jê bê girtin. Ji bo wê ye ku her ferdek bi ramanê xwe cuda ye, hebûna xwe cuda ye. A ji hev cuda dike ew raman e, ya nêzî hev jî dike ew raman e.