PAKRAWANÊN ROJÊ: ZINARÎN (BESÊ KARTAL)

Her ku li çiyayên azad têkoşîn û berxwedana Tevgera Azadiyê pêşdiket û belav dibû têkoşîna rêxistinbûyîna jinan jî pêş dikeve. Jin bi şîara afirandina cîhanek azad û wekhev hildikişyan çiyayên azad. Jinên Kurd li Kurdistanê bi tevlîbûna di nava refên gerîla de, gava yekem a azadiyê davêtin. Dema ku jin berê xwe dan çiyayên azad û di rêya heqîqetê de dest bi rêwîtiya xwe ya azadiyê kirin, êdî ti hêz nikaribû wan ji doza wan û li ser rêya heqîqetê dûr bixe. Yek ji wan jî rê heval Zinarîn bû ku ji bo têkoşîna xwe ya mafdar li beranberê dijmin û paşverûtiya hişmendiya feodal berê xwe da çiyayên azad û bû rêwiyek ji wan rêwiyên jin ên Kurd. Besê Kartal bi nasnav Zinarîn di sala 1975’an de li Slopî di nava malbatek welatparêz de ji dayîk dibe.

Ji ber hişmendiya feodaltî a civakê ku jin divê nexwîne û divê di mal de be, heval Zinarîn naşînîn dibistanê. Rêheval Zinarîn li beranberê van paşverûtiya sîstemê her tim di nava şerekî dibe. Tekoşîna wê ya li beranberê urf û adetên sîstema serdest, kesayetekî radîkal derdixe holê. Rêheval Zinarîn di jiyana xwe de kesayetek fedekar û dilnizime. Ev yek dihêle ku ji hêla heval û derdor ve bê heskirin. Di malbatê de nav xwişk û birayên xwe de dibe kesek nimûne.

Rê heval Zinarîn hê di temenê xwe yê biçûk de dibe şahidê êrişên dijmin. Naskirina wê ya tevgera azadiyê re ferq kir ku ev jiyan ne azadî ye, ne ya wê ye, ne çarenûsa Kurdane li ser vî esasê dikeve nava lêgerînekê. Divê tola azadiya ku ji dest hatiye dizîn rakiribûya. Divê wek gulberojê berê xwe bizvirîne rojê û bikeve ser rêya xwebûnê. Li ser vî esasê di sala 1992’an de dest bi meşa xwe ya azadiyê dike. Di demek kin de wek jinekî xwe di bîrdoziya jin de pêşdixe û dibe yek ji wan şervanên azadiyê. Di wan  çiyayên azad de hem fêrî şerê kesayetî û hem jî şerê çekdarî bû. Ew bi qasî ku fêr di bû fêr dikir.

Her ku ezmûn û danahevên wê di nava jiyana gerîla de pêşdiket, kûrbûyîna wê zêdetir dibû, aliyên wê yên jîr, kolektîf, wêrekî û fedekar hîn bi aweyeke diyarker derdiketin holê. Rêheval Zinarîn xwe pêşxist û  meşa xwe ya çûyîna ser zoriyan de bê tirs dibe. Ji bo hevalên xwe dibe rêhevalekî dilsoz. Di  demek kin de li gelek herêman dibîne û di çalakiyekê de birîndar dibe. Piştî tedawiya xwe derbazî Garê dibe û dibe fermandarê taximê. Di sala 1998’an de di êrişa xiyenetkar û xwe firoşan a PDK’ê de tevlî kervanên nemiran dibe. Lê ev evîna rêheval Zinarîn ne qediya ye. Evîna azadiyê, di berbanga sibê de mezin dibe. Ev evîn ji aliyê mirovatiyê û jinên Kurd ve bê tirs li beranberî dijminê hov û  mirinê tekoşîn dike û heyfa sedan keç û xortên Kurdan radike. Dibe hêviyên rondikên dayîkan.