PAKRAWANÊN ROJÊ: ŞAHAN

Ma mirov dikare ji Kurdistanê be û ji van axan dûr bijî? Gelên van xakên ku ji kûrahiya dîrokê hatine bişaftin her tim zanîne bi girêdanbûyîna axa xwe bijîn.

Gelê herêma Botan ê jî her tim axa xwe parastiye û xwedî çanda xwe derketine. Taybetmendiya gelên Botanê bi afirandina kevneşopiya jiyanê, ji berxwedanê wêdetir bi çandeke xweser jiyaye û weke şêniyên resen ên dîrokê cihê xwe girtiye. Botan di dîrokê de li dijî zaliman bûye kelha berxwedaniyê. Gelê Botanê bi îradeya xwe mezin bû û li dora Rêbertiya xwe veguherî xelekeke mezin, hêza xwe li têkoşîna xwe zêde kir. Gelê Botanê ne tenê bi serhildanên xwe yên mezin polîtîkayên qirêj ên dijmin têk bir, her wiha tevger û ruhê serhildanê roj bi roj mezin kir. Rêheval Ebdulhekîm Balkan bi nasnav Şervan jî di nav heqîqet û rastiyeke wiha de li gundê Dêrşew a girêdayî Gabarê çavê xwe li cîhanê vedike. Li gund dibistan heta sereteyî dixwîne. Di dersê xwe de her tim pileya yekemîntî bidestdixe. Di nav malbatê de zarokek jîr û bi tevger bû. Di demekî ku êrişên dijmin zêde dibe, rêheval Şervan û malbata xwe her çendî neçar dimînin ku Gabarê biterikînin li Cizîrê bi cih bibin jî, lê êrişê dijmin li ser hestên wî yên welatparêziyê bandor nekir û dizanibû ku van hestan çawa bi cih bîne. Ji bo têkoşîna xwe bilintir bike erka mîlîstiyê hildide li ser milê xwe. Rêheval Şervan li Cizîrê bi pêşengên mîlîtanên wê serdemê Bêrîvan Agal û Adil Aslan re beşdarî pir çalakiyan dibe. Ev salên ku têkoşîna neteweyî ya demokratîk bilind dibe. Dijmin jî di hêlekî de bi dijwarî êrişê çiyayên azad dike û di hêla din de jî dest bi komkujiya Şirnexê dike û komkujiya mîlîsan ji bo xwe dixe armanc. Rêheval Şervan bi malbata xwe re neçar dimîne û diçe Zaxoyê bi cih dibe. Li Zaxo jî wekî milîsekî têkoşîna xwe berdewam dike.

Rêheval Şervan erka milîstiyê ji bo têkoşîna  xwe ya mafdar têrê nabîne û divê  li dijî koletî, zilim û mêtingeriyê têkoşîna xwe li çiyayên azad de bigihîne lutkeya herî jor û bibe hêviyên gelên mazlum.  Ji ber vî yekê di sala 1992’an de berê xwe dide çiyayên azad. Di demek kin de di nava rêxistênê de bi kesayetiya xwe ya fedekar, di dilê her kesî de heskirinek avakir û bû xwedî têkoşînek bê hempa. Rêhevalê Şervan bi kesayeta xwe ya gihîştî, mitewazî, li qadên ku lê dixebite, di nava heval û hogirên xwe de her tim bu mînakek berbiçev. Di piratîkên herî dijwar de jî xwedî taybetmendiyeke ku ji feraseta erk û berpirsyariyê tawîz neda û vê yekê bi awayekî herî baş di piratîkê de bi cih anî. Weke hevalekî ku di fedakarî û westanê de sînoran nasnake dihat naskirin û her tim wiha dihat bibîranîn. Rêheval Şervan bi hemû taybetmendiyên xwe yên bedew û cuda, bi kîn û hêrsa xwe ya li hember dijmin dihat naskirin. Kîn û hêrsa ku li hember dijmin hebû, cesareteke mezin jêre çêkiribû. Ev cesaret ewqas mezin bû ku dijmin xistibû nava tirsê û bawerî dida hevalên ku pêre bûn.

Rêheval Şervan di gelek qadan de ma û herî dawiyê gerîlatiya xwe li Garzanê berdewam dike. Belê Kurdê ku hevkariya dijmênê xwe dike û xiyaneta wî ya ku ji dîrokê tê, wê carek din li ser kar bûya.   Rêheval Şervan di sala 1997’an de dema diçe hevdîtinê, di rê de  dikeve kemîna Kurdê xiyanetkar û digihije karwanên nemiran.

Stêrkek, di nava sitêrkan de ya herî geş dişemitî, her ku dişemitî tîrêj û şewqa xwe belav dikir di nav pelên dîrokê de.