Di dîroka PKK’ê de bi hezaran keç û xortên leheng, ji
bo tola hezar salan, ji bo dayîkên dil bi êş û axa di bin lingên dîkdatoran de
nalîniyê deke, bere xwe dan çiyayên azad, bûn şopdarê rêya Rêber Apo û bûn afrênerên
nirxên mirovahiyê. Yek ji van lehengan jî rê heval Zekiye ye.
Leyla
Yaşar bi nasnav Zekiye di sala 1982’de li Gundkê Melê di nav malbatek
welatparêz de çavên xwe li cîhanê vedike. Di nav malbatê de li ser fikrê
welatparêziyê tê mezinkirin. Rêheval Zekiye ji bo debara malê şivantiyê dike.
Her tim dibêje; ‘ger mirovek bi xwastek û bi cesaret be, dikare hemû karan
bike.’ Wek jinekî hemû
ziravtiyên xwzayê nasdike û xwe pêre dixe yek. Wek parçeyek ji xwezayê ye hemû
rengên xwazayê di nava xweşikbûna hizrê xwe de dixemiland. Her çendî xwastaka wê
ya xwandênê hebû jî lê ji ber ku li gund dibistan nebû nikaribû bixwîne. Ev xwasteka
wê di dilê wê de weke birînekê dimîne.
Di 94’an de
dijmin di her hêlê de êrişên xwe li ser gundên Kurdan dimeşîne û cerdevantiyê
li ser wan ferz dike. Yek ji van jî ku dijmin dixwaze cerdevantiyê li ser ferz
bike malbata rêheval Zekiye ye. Heval Zekiye di wî temenê xwe yê biçûk de dema
êrişên dijmin li beranberê gund û malbata xwe dibîne nerazibûn dide nîşandan û
dibêje, divê em van êrişên dijmin yên li ser me didin meşandin ti carî qebûl
nekin, em jî êrişê wan bikin. Ev teybetmendiyên wê yên îsyankarî li beranberê
neheqî û zordariyê derdixist holê. Belê malbata welatparêz li beranberî dijmin
serî natewîne û bêrûmetiyê qebûl nake, dikeve ser rêya penaberiyê. Berê xwe
didin çiya û xwe dispêrin gerîlayên xwe. Li wir jî bi êrişên teyaran re rû bi rû
dimînin. Ji ber van êrişan rêxistin
malbatê derbazî Başurê Kurdîstanê bajarê Zaxo dike. Li Zaxo malbat ji bo xwe
heta warek bihewînîn diçin gel xizmê xwe. Lê xizmên malbatê ji ber ku alî girê
PDK’ê ne wan nahewînin. Heval Zekiye dema nêzîkatiyên pismamê xwe yê dijminatiyê
dibîne qebûl nake û dibêje, ‘ferqa van û Tirkan nîne divê em ji gelvan biçin’ û
çarek din dikevin ser rêya penaberiyê ji
bo doza xwe ya mafdar. Cihê yekem ku ji bo xwe weke warekê dibînin Geliyê
Qiyametê ye. Rêheval Zekiye Li Geliyê Qiyametê di nava karê ciwanan de cih
digre. Rûkenî û coşa heval Zekiye ya jiyanê her tim moral dida civata ku têde ye.
Bi biçûkan re biçûk, bi mezinan re mezin bû. Rêheval Zekiye bi hêviya jiyana
azad, tolhildana bi hezaran sal a dîroka Kurd di sala 1995’an de berê xwe dide
çiyayên azad. Wek gerîlayek jin di demek kin de li gelek qadan dimîne û xwe
pêşdixe. Her roja ku derbaz dibû bi raman û felsefeya Rêber Apo, tovên azadiyê
zindî dikir di jiyana xwe de. Bi ked û xwêdana evînê di nava dilê xwe de mezin
dikir. Sekin û vîna xwe xurtir dikir. Heval Zekiye di jiyanê de fedekar, dilnizim
û bi cesaret tevdigeriya. Ji bo rê hevalên xwe mînakek berbiçev bû.
Rêheval
Zekiye di sala 14.12.1999’an li Metîna di keve kemîna leşkerên Tirk û hevkariyê
wî PDK. Bi cesaret û qehremaniyek mezin heta guleya xwe ya dawiyê şer dike û
digihije karwanên nemiran.
0 Yorumlar