ROJEV PIRS DIKE: Înkar çiye?

Bersivên gel:

-Ne pejirandina tişta heyî ye.

-Retkirina tişta heyî.

-Tine hesibandin e.

-Guhertina rastiya heyî ye.

-Bişaftin e.

-Li gor xwe pîvan diyar kirine.

-Tirsa li hemberî rastiya heyî ye.

-Ji rastiyê revîn e.

-Ked xwarin e.

-Qebûlnekirin e.

-Ji heqîqetê dûrketin e.

-Ji nedîtîve hatin e.

-Tine kirin e.

Înkar-înkarî: peyvek yanî bêjeyek Erebî ye, ji bêjeya ‘nikir’ a ku tê wateya nezanîn, nepejirandinê peyda bûye. Wateya înkarê; neqebûlkirina heqîqet, hebûn an jî rastiya tiştekî ye. Di wateya nenaskirina rewatiya kes yan saziyekê de jî bikar tê. Di warê olî-dînî de redkirina gotinên kiriye, veşartin û nixumandina tiştê kiriye, yan bûye şahid. Bi navê ol, di zikra xwe de erênekirin, tesdîqnekirina pêxember e. Di alî hiqûqî de; nepejirandina mijar an bûyerek a ku encamek hiqûqî bi xwe re dertîne. Di hêla dîrokî, bîrdozî, siyasî, civakî, aborî, çandî û gelek aliyên din de jî mirov dikare pir wateyên hemereng li înkarê zêde bike. Dema mijar dibe neqebûlkirin, redkirin, haşa lêanîna hebûna tiştekî, veşartin û berovajîkirina heqîqet û rastiya wê, pirsa “çima?” dertê pêş. Di encam de têkiliya înkarê bi dizî, bi awayê neheq desteserkirina berhem û keda mirov û civakan, herwiha têkiliya di navbera înkar, dizî û serdestiyê re derdikeve holê. Du aliyê înkarê hene; yê înkar dike û yê tê înkarkirin. Yê înkar dike serdest e, diz e, derewker e; ji ber hebûna tiştekî, rêgez, çîn, cikav an mirovekî qebûl nake. Di demên bihurî de tiştê jiyaye, gotiye û şahidî jê re kiriye red dike, qebûl nake, ji nedîtî ve tê û hewl dide ser rastiya wê binixumîne. Ji bo vê jî çi ji dest tê dike. Qanûnan li gorî vê saz dike, dîrokê çewt û berovajî dike, zext û zordariyê pêş dixe, hêza leşkerî, siyasî, aborî, hiqûqî û têkiliyên pergala navdewletî bikar tîne. Ji bo hebûna tiştê înkar dike dernekeve holê, serî li her rê û rêbazî dide, qada jiyanê lê teng dike, jê re nahêle. Yê tê înkarkirin jî ger dixwaze li hember vê rewşê bijî û hebûna xwe biparêze divê xurt, zana, rêxistinkirî, ji xwe bawer û çalak be ku karibe hebûna xwe, rastî û heqîqeta xwe li aliyê înkarker bide qebûlkirin. Ger di van mijaran de lawaz be wê demê tengav dibe diperçiqe û piştî demekê ji eslê xwe, hebûn, rastî û heqîqeta xwe direve, jê dûr dikeve û dixwaze bibe weke desthilatdarê xwe. Ango êdî ew ne ew e, kesek an tiştekî din e. Di vê wateyê de mirov dikare bêje ku dîroka mirovahiyê, dîroka gerdûn, xweza û şaristaniyê dîroka şerê di navbera van herdu aliyan de ye. Ger yê hebûna wî/wê nayê pejirandin, rastî û heqîqeta wî/wê tê veşartin an ser tê nixumandin nikaribe dîroka xwe binivîse bêguman wê dîrok ji alî serdestan, desthilatdar, diz û derewkeran ve bê nivîsandin û tê de wê cihê hebûn, rastî û heqîqeta wî/wê nebe. Weke rêgez bindestkirina jinan, berovajîkirina dîrokê, desteserkirina çavkaniyên aborî û hemû berhemên keda mirovahiyê, pêşxistina pergala koletî, xulamtî, neheqî tev bi înkarê dest pê kiriye û bi pergala dewlet-netewe re gihiştiye asta jenosîd û qirkirinê. Du şerên cîhanê yên sedsala 20’an, kuştina bi milyonan mirovî, talankirina xwezayê, çewtkirina rastî û heqîqeta dîrokê, desteserkirina hemû çavkaniyên aborî, di asta mirinê de birçî hiştina gelan, bi her awayî êrişa li ser bedena jinan, jenosîda li ser gelê Ermen, Suryan, Aşûr û Cihûyan(Yahûdî) tev encamên xeternak ên înkara serdestan e. Sedem? Ji bo karibin ser dizî, neheqî, nerewatî û desteserkirina dewlemendiyên civakê binixumînin, veşêrin!

Sedsala dawî Komara Tirkiyê jî hebûna xwe li ser înkara hebûna gelê Kurd û erdnîgariya Kurdistanê ava kiriye. Neqebûlkirina navê Kurd û Kurdistan, ziman û çanda civaka Kurd, nenaskirina heqîqeta dîroka Kurd û Kurdistanê çavê neyaran kor kiriye. Lewma civaka di bin zext û bandora bombebarana bîrdozî, siyasî, aborî û çandî ya desthilatdaran de jiyan dike, li baregehên leşkerî, dibistan û zanîngehên wê perwerde dibînim jî çavê wan kor dibe, tevî rastiya ewqas tazî jî nikarin heqîqetê bibînin û weke dijmin li gelê Kurd, hêzên demokrat û azadîxwazan dinêrin. Lê roj bi heriyê nayê seyandin!