PAKREWANÊN ROJÊ: 3 XEBAT 3 BIRA Û 3 ŞEHÎD - BEŞA 1

Sê bira sê leheng û sê  şoreşger. Rêya wan yek, armanca wan yek û navê wan yek bû. Navê wan Xebat bû, xebatkarê doz û welatê xwe bûn û yek bi yek li ser şopa heqêqetê meşyan. Belê di civaka Kurdan de bedelên bê hempa hatine dayîn. Her malbatek Kurd ji bo doza xwe ya azadiyê ewladê xwe bedel daye. Carna bav carna kur carna jî keça xwe kirine fedayê welat û axa xwe. Yek ji van malmatan jî dayîka Fatma Uren e. Dayîka Fatma Uren hevser û 3 kurên xwe fedayê welatê xwe kiriye. Dema behsa lehengê xwe dike dil bi êş çav bi rondik bejî, bi ser bilindahî behs dikir. Me bi gotinê dayîka Fatma rêheval Talip ango Xebatan nasdikir.

Talip Uren bi nasnav Xebat di 10.08.1974’an de li gundê Bileh Qilaban di nava malmatek welatparêz de ji dayîk dibe. Li gund heta navîn dibistan dixwîne. Rêheval Xebat di dibistanê de bi zîrektiya xwe bal dikşîne. Tenê ne di dibibistanê de, di nava malbat û civaka têde dijî, bi pêşketin û zîrekiya xwe dibe nimune. Heval Xebat bi rêzdarî nêzî her ferdekê dibe û li beranberî pirskirikan bi bêhnfirehî nêz dibe dema bingehê wî pirskirikê fêhmdike çareseriya wî peyda dike. Bi nêrîn û nîqaşên xwe mirovan hemû dema li derdora xwe kom dike. Hêzek wî ya mirovan kişandina xwe hebû. Bi zarokan re zarok, bi mezinan re mezin bû. Carna di kolanan de bi zarokan re dileyîst, carna bi mezinan re di nava sohbetekê ku ji temenê xwe mezintir de bû. Hê di biçûktiya xwe wek pêşengî digere.

 

Xebat xebatkarê welatê xwe, ew wekhevî, berpirs, fedekar û bi îdabû. Ev taybetmendiyên wî şewq dabû rûyê wî û weke rûkeniya wî tovê baweriyê şîn dikir li her derê.  

Dayîka Fatma wiha digot: “Xebat di wî temenê xwe yê biçûk da jî, ji bo dabara malê çi ji destê wî hatibûya dikir. Ew kedkar bû. Her tim bi bavê xwe re karê zevî û şivantî dikir. Di nava malbat û derdor de her tim mînak bû. Xweşikbûna dil û mejî dabî fîzîka wî. Bi îdiyakî mezin diçû ser karê xwe û heta bi cîh ne anibûya dest jê bernedida.

Belê rêheval Xebat şopadarê bavê xwe bû. Di wê demê de bavê wî milistî dikir dema diçe çalekiyekê, di 08.09.1989 de şehîd dikeve. Beriya ku bavê wî şehît bikeve navê Talip dabû rêxistinê ji bo beşdar bike. Talib bi vê biryara bavê xwe bê xebere. Talip bi wan êrişên dijmin pir aciz dibû. Bi taybet jî şahdeta bavê wî, wî pir bandor dike. Ev zilm û bê mafiya dijmin êdî netahat qebûlkirin.  

Belê ked û xebatek hatibû meşandin divê ev ked û çeka bavê wî li erdê namaya. Dayîka Fatma bîryar dide ku doza hevserê xwe berdewam bike. Dema diçe gel hevalan xwasteka xwe ya xebatê ji bo wan dibêje. Lê heval jêre dibêjin beriya hevjînê te şehîd bikeve, navê kurê te daye me. Xwesteka wî bû ku Talip beşdar bibe. Divê ev xwastek bihata bi cihkirin. Dayîka Fatma vedigere gund. Ji bo Talip ê kurê xwe cil û berg dikire û di hemû aliyan de pêwîstiyê wî dabin dike. Rojek heval tên malê ji bo Talip xwasteka bavê wî dibijin. Lê Talip ji bo bikeve ser şopa heqiqetê, di dil û meji de xwe amede kiribû. Kîna wî ya li beranberî dijmin û xwastaka wî ya tolhildanê dema ku li her lutkeyê çiyayê azad de hespê xwe bezand wê hilbida. Xwatirê xwe ji malbata xwe dixwaze û berê xwe dide çiya, dikeve ser rêya bi sedan egîd û lenhengan.

Talip ango Xebat, wê bibûya xwebatkarê welatê xwe. Wê bibûya şoreşger, egîd û lehengê gelê xwe. Xebat kêfxweş bû li ser şopa bavê xwe tola hezar salan wê hilda.

Roj ew roj bû ku Xebat bibû gerîla, bibû rêwiyek ser rêya heqîqetê, bibû şopdarê egîdan. Di nava hevalên xwe yên dozê de pir dahat heskirin. Havalbendiya wî hemû hevalên wî bandor dikir. Bi biryardariyek mezin û bê tirs diçû ser dijmin û tola hezar salan radikir. Di gelek qadên gerîla de gerya. Carna birçî, carna tî, carna bi zor û zehmtiyan re rû bi rû dimîne. Lê ti carî gav paşde navêje. Xebat bibû fermandarek yê doza xwe. Pir caran dayîka wî diçe serdana wî.

Dayîka Fatma digot ku ‘ew kêliyên ku ez diçûm gel Xebat hîç bîra min naçin. Xebat her tim min bi kêfxweşî pişwazî dikir û wiha digot: ‘Ev keda ku tû dikî, wê bibe azadiya Kurdistanê, wê bibe azadiya gelê me. Tû qet meraq neke her gavek mezin dibe wesîla ku rizgariya Kurdistan nêzîk bibe.’ 

Rêheval Xebat di lutkeyên çiyayan de hespê xwe yê azadiyê dibezand. Vêcarê berê hespê xwe dabû Heftanîn. Bê rawastan, di her kêliyê de diçû ser dijminê xwe û bi serkeftî vedigeriya. Di sala 30.06.1993’an de li Garisan di çalekiya mixista bi 14 hevalên xwe re digihêje kerwanên nemir. Ev şopa heqîqetê bi dawî nebû wi bi Xebetan re bahata berdewam kirin.