Li
ser xaka welatê dagirkirî ken û kêfxweşî, ji zû de barkiriye. Dema mirov li
kenê ser rûyê gerîlayan dinêre, di nava kûrahiya çavên wan de ew qedexeyan,
cihê xwe ji hêviyên herî xweşik re dihêle. Mirov di wan kêliyan de dixwaze hemû
qeydên qedexekirî bişkîne û wan çirûskan bi azadiyê re tacîdar bike. Ew kenên
xweşik dema bi azadiyê re dibû yek, mîna hestên efsûnî derdora xwe ji bin paçê
reş rizgar dikir û ronahiyê li her derê belav dikir. Yek ji van gerîlayên ku
hêvî di kûrahiya dilê xwe de dihewand û ronahiya wê li çar parçeyên Kurdîstanê
belav dikir û hemû qeydên qedexekirî dişkand, rêheval Kurdistan Sîdar ango Azê
Erdal bû ku di 1995’an de li geliyê Qiyametê di nava jiyanek penaberiyê de çavên
xwe li cîhanê vekiribû. Belê penaberî mîna ewrên reş belav dibû. Di sala
1994’an de malbata Heval Azê ya ku li gundkê Melê bi zor û zordariya dijminê
xwînmij re rû bi rû dima, penaber bibû û berê xwe dabû Başûrê Kurdistanê.
Rêwîtiyek dûr û dirêj ji bo wan destpêkiribû. Di nava vê rêwîtiyê de rastî her
cure êriş û nexweşiyan hatibûn. Dema ku Heval Azê tê li ser rûyê cîhanê, malbat
û gelê li geliyê Qiyametê rojên penaberiyê yên herî zehmet jiyan dikirin. Ji
ber ku xwarina dixwarin ewqas kêm bû, pitikên nû ji dayîk bûyîn gelek ji wan
dimirin. Lê Heval Azê li berxwe da. Her çendî ku ew şîrê singa dayîka wê têra wê
nedikir ku ew pê jiyan bike jî, lê bi wê dilopa şîr a ku dayîka wê jî singê xwe
dida wê, berxwedan û têkoşîn jî derbazî bedana wê ya biçûk dikir. Rêheval Azê dû salî bû ne di farqa ku di nava
rêwîtiyek dirêj de ye, ne jî dizanibû ka ew li çi digerin di nava vê rêwîtiyê
de.
Piştî rêwîtiya dû salan, bi malbata xwe re li wargeha Mexmûrê nîştecih
dibin. Wê demê 4 salî ye. Her çendî di temen de ne gelek mezin jî bû, lê dilekî
qasî çiyayan mezin di nava qefesa singa wê de cihê xwe kiribû. Heval Azê dibistanê
heta navîn dixwîne û her dem pileya yekem biserkeftî bidestdixist. Heval Azê
dibe xwedî kesayetek dilnizim û bi herkese re dida û distand. Bi mezinan re
mezin, bi biçûkan re biçûk bû. Dibe ku rêwîtiya wan li Mexmûrê bi dawî bibû, wargeha
zûha û hişk, şîn kiribin û wek warek azad neqşandibin. Lê lêgerîna Heval Azê hîn
bi dawî ne bibû. Ji ber ku ew nû ketibû ser rêya lêgerîna heqîqetê. Nû fêr dibû,
êş û janên gel hîs dikir. Zor û zordariya dewleta faşîst a Tirk ya li ser gelê Kurd
pêktîne di şaneya herî biçûk a laşê xwe de hîs dikir. Ji bo wê êdî wext hatibû
ku bikeve ser şopa heqîqetê û weke jinekê divê tola hêsrên dayîkên dil bê êş
rakiriba. Rêheval Azê di lêgerîna xwe de bi israr bû. Ji ber dizanî bû ji bo
bigihije rastiya jiyanê, ji bo tola gelê xwe ji dijmin hilîne û ji bo azadiya fîzîkî
ya Rêbertî ev rê, rêya rastbû û li ser vî esasî di sala 2012’an de, berê xwe
dabû çiyayên azad warê xwedewandan. Heval Azê di demek kin de xwe di her alî de
perwerde dike û xwe di rêgezên bîrdoziya jina azad ya ku Rêbertî xêz kiribû de zane
dike. Li qadên çiya têkoşîna xwe bilintir dike û ji bo tola hezar salan ji
dijmin rake di çeperên pêş de cih digre. Heval Azê bi feraseta ku parçeyek xaka
xwe ji bin destê dijmin rizgar bike, wê bikaribin tovên jiyanê lê biçînin û li
wan warên ku ew tov şîn bibin wê azadiyê bi xwe re bîne. Li kûderê şer giran
dibû hewl dida xwe bigihîne wir, mil bide milê hevalên xwe û li ser lutkeyên
çiyayên welatê xwe bi hêvî û hêzek mezin agirê azadiyê pêbixin. Bi
beşdarbûna xwe ya çalak her tim hêz û moral dida hevrêyên xwe. Dijmin di sala 2022’yan
de li dijî Qada Berxwedanê, êrişek da destpêkirin. Rêheval Azê di vî şerê
dijwar de berpirsiyariyeke mezin girt ser milên xwe û berxwedaneke bêhempa li
dijî êrişên dijmin nîşan da û di tunelên şer de helwesta xwe ya li dijî
polîtîkayên dagirkerî û qirkirinê bi îradeya xwe ya Apoyî, bi awayekî serkeftî
nîşanî dijmin da û di encama êrişên hovane yên dijmin de di sala 2022 de li
metîna tevlî karwanên nemiran dibe.
0 Yorumlar