ZÎLAN MANÎFESTOYA ME YA JIYANÊ YE -Beşa 1

Zîlan tê zanîn ku heta niha me ji hezkirinê zêde fêm nekiriye û evînek nejiyaye. Di Mem û Zîna Ehmedê Xanî de jî ji kêleka evînê jî nehatiye derbas bûn. Gotineke ku li şûna evînê tê gotin heye. Dawiya wê jî Zîneke ku zimanê wê jî nîne û nikare rabe ser xwe, dîsa Memê ku nikare du gavan biavêje ango ti hêzeke xwe jî nîne. Di vê destana klasîk a evînê de jî ji kêleka evînê re derbas nabin. Dema em sêsed salên pişt re tînin pêş çavên xwe, êdî gotina evînê jî nayê kirin. Ti kes nikare bi yek gotinê li ser hezkirineke xweşik tiştekî binivisîne. Di vir de niha me evîn çiqasî afirandiye yan jî ne afirandiye ewqasî girîng nîne. Lê belê îdîayek û çalakiyeke me heye. Em dixwazin vê bi jinê re bikin. Ji vê re kî çi navî lê dike bila lê bike ne girînge. Min xwe danî holê. Rêhevalên me, jinên me yên em pê bandor bûne û me bandor kiriye li holê ne. Bê guman dibe ku ev ji min hîn zêdetirî wê hêvî bikin, lê belê ya ku di me de pêk hatiye ewqase. Min xwest ku ez bibim mirovekî ku weke ew dixwazin heta bibim zilamekî wiha û vê jî bi vê wesîleyê bînim ziman.

Gotineke ku ez vê salê gelekî bi kar tînim jî “kuştina zilam” bû. Wateya kuştina zilam, kuştina zilamê ku li hemberî jinê ji rewşeke ku ji zilamekî, ji zordestekî, ji yekî ku tine dike, ji rewşeke her alî ve kirêt wêdetir nîne ye. Her zilamek taybetî zilamên di nava me de neçare ku vê bizanibe. Gelo ma ezê rewşa zilamên wiha yên li hemberî jinê çi bikim? Ev zilamtî jî jixwe zilamtiyeke ku ti tişt ji destên wî nayê ye. Nikare rast û durist şerekî bide, nikare rast û durist taktîkekê jî derbasî jiyanê bike. Zelale ku ev zilam di keçeke Kurd û jineke Kurd ku hişê wê şiyar dibe de tiştekî rave nake. Li hemberî mezinbûneke weke Zîlan zilamtiya klasîk zelale, pênc qirûşan nake.

Divê her kes bizanibe ku êdî dema bi ajoyên zayendî yên çors ve çûyîna ser jinê derbas bûye. Divê êdî were zanîn ku bûyera jê re jin jiyanî ye û çalakî ye tê gotin, ji ber wê jî bi qasî ku hindekî din gotin vekirîbûnê, xwe anîna asteke nêzîkî wekhevî û azadiyê jî girînge. Weke din bi jinê re hevdîtin û hevpeyvîn ne gengaze. Ger rêzdarî, mezinbûn û bi biryardarî hebe, ger zilamên me pêwîstiyên vê bi cih bînin, dikarin jinekê bibînin. Gelo jin ji bo çi ewqasî bi me ve girêdayî ne? Di giştî de zilamên me hesûdin, ji bo min girêdaniyên ewqasî mezin jî qet pirsgirêk nînin. Hûn nikarin bi qelen –ku di civakê de ev wiha ye- di me de jî bi xwe spartina rade û bi nîşandana hêza xwe ya wiha ve jinekê bi dest bixin. Rêya qezenckirina jinekê bi rengê ku Zîlanê bi xwe nirxandiye dibe.

Ger hûn balê lê bikişînin, bi vê rêhevala me ya jin re ti naskirineke min nîne. Lê belê dikare girêdaniya xwe ya herî mezin deyîne holê. Ev xal gelekî girînge. Dixwaze deyîne holê ku divê zilamek ji bo jinekê çawa be? Ger hûn hindekî wiha bin li holê ye ku jinek dikare çawa were girêdan, tenê bi girêdanê namîne çawa dikare bibe qehreman. Ger hûn vê fêm nekin mîsogere ku hûn nikarin ji xwe re bibêjin zilam. Dibe ku li cihekî din, li derveyî me hûn  dikarin vê yekê bibêjin, lê belê di rastiya me bi xwe de ez hêvî dikim emê vê di nava hemû gelê me de jî pêk bînin- ne gengaze ku ji vî kesayetî re weke din rêza me hebe.

RÊBER APO - ROJEV