Gerîla çiye?

 

Bersivên gel:

- Hevaltî ye.

- Xebatkirin e.

- PKK ye.

- Hevrê ye.

- Jiyana azad e.

- Rêya azadiyê ye.

- Şervantî ye.

- Şoreşgertî ye.

- Fedayîtî ye.

- Kesê xwe fedayê civaka xwe kirî ye.

- Rûmeta me ye.

Me wek gel bi PKK’ê re peyva gerîla bihîst û ji wê demê heta niha peyva herî zêde tê bihîstin, tê bilêv kirin peyva gerîla ye. Lê em ê li gel wê jî di vê nivîsa xwe de pênaseya gerîla, dîroka wê û gerîlatiya li Kurdistanê bi PKK’ê re destpêkirî bigirîn dest. Baş e gerîla çiye, kengî wek peyv hatiye bihîstin û cara destpêkê li gorî pênaseya ku em didin li kûderê pratîze bûye?

Kêm zêde ji bo gerîla pênaseyek wiha tê kirin: “Destpêkê wek yekîneyek biçûk bi armanca ku welatê xwe ji dagirkeriyê rizgar bike tê avakirin. Ev yekîne her ku diçe mezinbûnê esas digire, di nava civak û eniya şer de cihê xwe çêdike, her gava ku xwe rêxistin dike dijminê xwe tengav dike û bi taktîka lêxe-bireve re jî dijminê xwe têk” dibe.

Wek peyv jî di sedsala 18’an de û li gorî pênaseyê jî di heman sedsalê de li Îspanyayê pratîze bûye. Jixwe peyv bixwe jî Îspaniye. Dema ku artêşa Fransa ya di bin serkêşiya Napolyon Bonaparta de xaka Îspanyayê dagir dike, Îspanyayî destpêkê bi komên biçûk ve û piştre jî bi hêz mezin kirinê ve darbeyên mezin li artêşa Fransa dixin û wan li ser xaka xwe derdixînin. Jixwe ji wê demê û şûnde jî li hember dagirkeriyê, bêmafiyê, zilm û zordariyê dibe rêbazê ku herî zêde tê bikaranîn. Hema bitaybet jî bi sedsala 20’an re, li dijî dewletên dagirker û rêveberiyên hevkar-xayîn, yekîneyên gerîla tên avakirin. Helbet her çiqas yekîne yan jî rêxistinên gerîla li gorî pênaseya wê bên ava kirin jî, ev nayê wateya ku wê sedan sed serbikevin an jî serdikevin ku gelek rêxistin hîna destpêkê belavbûne, hinek ji wan wextek dirêj şûnve belav bûne û hinek jî bi hêza dijber re li hev kirine, lê negihiştine armancên xwe. Yanî tişta ku dixwazim bêjim ewe ku xwe mezin kirin têra nake. Yan jî dûr û dirêj şer kirin, li gorî demê taktîk guherandin jî biserê xwe nebes e. Ji ber ku Pilingên Tamîlan jî rêxistinek pir mezin bû, 30 salan zêdetir şer kir, hem xwediyê hêzên bejahî û hem jî deryayî bû. Di şer de taktîkên cur be cur jî bikar danî û bi wan re xwe dispart hêza gel jî. Lê piştî sî salan şûnve tasfiye bû. Lewra ev biserê xwe têra nakin. Helbet ev jî girîngin, lê tiştên ku pêwîste wan temam bikin jî hebin. Baş e, çi ne?

Aha taybetmendiya ku Rêber Apo ji rêberên din ên şoreşê, PKK’ê ji rêxistinên din ên gerîla cuda dike ev e. Rêber Apo beriya ku şervanên azadiyê bişîne Kurdistanê, bi pirsa “Çi bê kirin?” ve gerîla, hevrêyên xwe dixîne nava lêhûrbûyînek hûr û kûr. Piştre “Çawa bijîn û Ji kûderê bê destpêkirin?” jî li ser vê pirsê zêde dike. Lewra hîna wê demê pêşiya xeteriyên ku rêxistinên çep sosyalîst jiyan kirîn û jiyan dikin digire. Yanî hîmê rêxistinê bi kesayetên pir saxlem ve davêje. Jixwe gerîla, mîlîtana/ê ku wan pirsan jixwe bike û di çarçoveya wan pirsan de xwe rêxistin bike; li ber bayê modernîteyê nakeve. Ji ber ku li gorî felsefeya Loqmayek Hirqeyekê jiyan dike. Ê yên ku wiha jiyan bikin jî, wê hem xwe mezin bikin û hem jî rêxistin-tekoşîna xwe mezin bikin. Yek jî babeta ku gerîlayên azadiyê ji gerîlayên din ên cîhanê cuda dike ev e; jixwe zêdetir hevalê/a xwe difikire. Helbet ê ku ev çand afirandî jî dîsa Rêber Apo ye. Rêber Apo ji bo hevrêtiyê dibêje “Hevrê ewe ku eniya hevala/ê xwe digihîne stêrkan.” Dema ku ev babet jî li ser bê zêde kirin, jixwe êdî têkçûyîn pêkan nabe.