XWEPARASTIN

‘Di cîhana zindî û ruhberan de her cure û celeb li gorî xwe xwedî sîstemek ya parastinê ye.

 Cureyek tenê jî yê zindiyan tineye ku bê parastin be. Heta mirov dikare berxwedana her element û her parçeyekî ya li gerdûnê ji bo parastina hebûna xwe, weke xweparastinê şîrove bike.

Berxwedana li dijî deformebûn û derketina ji xwebûnê eşkereye bi têgînên xweparastinê tê

îfadekirin. Kengî ev berxwedan têkbiçe, ew element an parçe ber bi paş diçe, ji xwebûnê

derdikeve, vediguhere hêmaneke din. Di cîhana zindiyan de kengî berxwedana xweparastinê

bişkê, wê demê ew zindî yan ji bo zindiyên din dibe xwarin an jî dimire.

Heman sîstem ji bo civak û cinsê mirov bi zêdehî di cih de ye. Curekî narîn mîna mirov û

civaka wî, hebûnên ji tehlûkeyan re vekirî xweparastineke wan a bi hêz nebe nikarin hebûna xwe

demeke dirêj li ser piyan bigirin. Li cem cinsê mirov parastin bi qasî ku biyolojîk e, ewqasî jî

civakî ye. Parastina biyolojîk li cem her hebûna zindî, ji aliyê xerîzeyên parastinê ve tê pêkanîn.

Parastina civakî jî bi hevpariyeke tevahiya ferdên komê tê bicihanîn. Heta li gorî derfetên

parastinê hejmara komê û şêweyê rêxistiniya wê timî diguhere. Parastin yek ji fonksiyonên

bingehîn ê komê ye ku dimeşîne. Jiyan bêyî parastinê ti carî nameşe. Tê zanîn dû

fonksiyonên din ên bingehîn hene, xwe xwedîkirin û xwe zêdekirin e. Çawa ku xwe xwedîkirin û xwezêdekirin nebe, zindî û ruhber nikarin jiyana xwe dewam bikin, bêyî xweparastinê jî nikarin jiyana xwe dewam bikin. Encameke din a girîng ku mirov dikare ji cîhana xweparastinê ya zindiyan bigire ew e, ev xweparastin bi tenê ji bo parastina hebûnê ye. Li ser cureyên xwe, heta li ser hebûna cureyên din sîstemên mêtinkarî û serdestiyê ava nake. Cara pêşî li cem cureyê mirov sîstemên serdestî û mêtinkariyê pêk hatine. Di vê de pêşketina zihnê cureyê mirov yê rê li ber derfetên mêtinkariyê vekiriye û bi vê ve girêdayî bidestxistina berhemê zêde bi tesîr bûne.

Ev rewş ne bi tenê bergiriya hebûna xwe, her weha parastina nirxên kedê ango şerên civakî jî bi

 xwe re tîne.'

Rêber Apo di Parêznameya pêncan de pênaseya xweparastin bi vî awayî destpêdike.

Bê guman dîroka wargeha Şehîd Rustem Cûdî bixwe di mijara xweparastinê de ezmûnek pir dewlemende ku li hember her gef û êrişan xwe pêşdixe, rê û rêbazên nû di afirîne û di vê çarçoveyê de bedelên herî giran daye.

Dema ku payîza 2023’an Hêzên HPG‘ê parastina wargehê emanetî ciwanan kirî, xweparastina wargehê ket qonaxekî nû. Vê yekê di nava ciwanên wargehê de lêgerînek daye destpê kirin, ka çawa emê bikaribin xwedî li vê rol û berpirsiyariya mezin derbikevin. Herî dawî, di çarçoveya perwerdeya peymangeha Şehîd Kerîm Kato de dersa xweparastinê hat dîtin. Nirxandina asta me, tespîtkirina pêwistiyên wargehê di mijara xweparastin û çareseriyên şênber de bûn mijarên vê dersê. Bi taybetî jinên ciwan pêwiste parastina xwe li hemberî êrişên hişmendiya dewletparêz û baviksalarî xurt bikin û Wek ciwanên wargehê pêwiste ne tenê li hember êrişên fîzîkî amade bin, li kêleka vê jî divê em di hemû rehendên jiyanê de xwe zana bikin, ku em şerê taybet yê li dijî civaka me tê meşandin vala derbixin.

Dema ku ciwan xwe pêşbixin, zana bikin û rêxistin bikin, dikarîn civaka xwe li hember her êrişan biparêzin.

Em xwe, hebûna xwe, çanda xwe û her nirxê ku me ava kiriye biparêzin, emê wisa pergala qirker û faşîst a Îmralî birûxînin. Stratejiya me Şerê Gelê Şoreşgerî ye. Ev jî tê wate ku em barê xweparastin ne tenê li ser milên Gerîlayên Azadiya Kurdistanê bihêlin. Berovajî, pêwiste gel û gerîla bibin yek. Çiqas Gerîla rola xwe bilîze, pêwiste gel di bin pêşengtiya Ciwanan jî ewqas erka xweparastinê bi cîh bîne.

 

Baran Mawa